Ik ben Jeroen van der Horst en 47 jaar oud. Mijn zoon Kimo speelt ondertussen in U21, voor zijn tweede seizoen. Ongeveer zes jaar geleden deed hij aan judo, maar hij zei dat hij het niet meer zo leuk vond. Mijn reactie was: “Je maakt je seizoen af, daarna mag je een andere sport kiezen.”
Een week later zei hij: “Ik heb binnenkort een proeftraining bij de Braves.” Dit had hij zelf geregeld via internet. Wij naar de club, zegt de coach: “O, je bent klein, hier trainen ze vanaf 15 jaar.” Dus wij weer naar huis. Een andere dag zijn we opnieuw teruggegaan, en toen kwamen we Theo Walthie tegen. “Oh, sorry, vanwege de regen is de training afgelast, maar hier heb je vast een bal” (het scheurtje in het leer ziet hij niet eens). Dolblij weer naar huis.
Na twee trainingen meegedaan te hebben, was er een discussie aan tafel. “Papa, jij zei dat ik het seizoen af moest maken, maar zaterdag mag ik al met een wedstrijd meedoen.” Tja, dan maar de judo-leraar bedanken voor de leuke tijd, en sindsdien is hij niet meer weg te slaan bij de Braves.
Ik was direct onder de indruk van het clubgevoel. Na één keer analoog scoren (een soort Picasso gemaakt) en de score van de tegenstander overgenomen te hebben, ben ik begonnen met digitaal scoren, wat de wedstrijden voor mij nog leuker maakt. Toch zag ik meer mogelijkheden voor onze mooie club en dacht ik: misschien kan ik met mijn Goudse netwerk en ervaring met relatiebeheer het nog mooier maken. Daarom heb ik me aangemeld om in het bestuur te komen en hoop ik dat de plannen en ideeën gaan lukken.
Ik ga mijn best doen en sta altijd open voor leuke plannen en zal helpen zover ik kan.